طراحی راه‌حل‌های مبتنی بر بازی
جستجو
این کادر جستجو را ببندید.
جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

کاربرد گیمیفیکیشن و بازی محیطی در کنترل مصرف انرژی شهرها

کاربرد گیمیفیکیشن و بازی محیطی در کنترل مصرف انرژی شهرها
کاربرد گیمیفیکیشن و بازی محیطی در کنترل مصرف انرژی شهرها

یکی از دغدغه های مهم جهان، مبحث کاهش آلودگی هوا و مصرف بهینه انرژی می‌باشد. موضوعی که با عنوان شهرهای بدون کربن (Zero Carbon) و بدون آلودگی شناخته شده است. مبنای اصلی طراحی این شهرها استفاده از منابع انرژی پاک و تجدید پذیر و کاهش استفاده از سوخت های فسیلی و همچنین صرفه جویی در مصرف انرژی می‌باشد.حال در این مقاله به بررسی نقش گیمیفیکیشن و بازی محیطی در این مورد می‌پردازیم.

همه شهرها، چه آن هایی که با بحران آلودگی هوا دست به گریبانند و چه شهرهایی که از شاخص زیست‌پذیری بالایی برخوردارند در تلاشند از منابع جایگزین مثل انرژی‌های خورشیدی، آبی و بادی، انرژی شهر را (برق، گرمایش ساختمانی و سوخت خودروها) تامین کنند. تا در مقیاس جهانی از آلودگی هوا و انتشار گازهای گلخانه‌ای و در نتیجه بالارفتن دمای کره ی زمین جلوگیری به عمل آید.

اما همانند هر موضوع دیگری، محقق شدن چنین هدفی نیازمند حمایت، مشارکت و همراهی مردم و فرهنگسازی می‌باشد تا همانطور که زیرساخت های شهر عوض می شوند، رفتار و فرهنگ مردم نیز مطابق با آن تغییر کند. همچنین قابل ذکر است که اصولا فرهنگ سازی را از قشر نوجوان و جوان شروع می کنند تا تغییر از پایه و اساس رخ دهد و ماندگار شود.

گیمیفیکیشن و بازی محیطی: بازی age of energy
گیمیفیکیشن و بازی محیطی: بازی age of energy

با این اوصاف قابل پیش بینی است که دوباره گیمیفیکیشن و بازی محیطی به کمک متخصصین بیایند تا این بار تغییر رفتار در حوزه مدیریت شهری و کنترل مصرف انرژی در شهرها را موثرتر و مهیج تر کنند.

اروپا پیشرو در استفاده از گیمیفیکیشن و بازی محیطی در کنترل مصرف انرژی شهرها

دو شهر آمستردام Amsterdam هلند و گرونوبل Grenoble فرانسه با همکاری دانشگاه دلفت هلند و با استفاده از طراحی و انتشار بازی، در صدد آموزش نحوه صحیح استفاده از انرژی، ایجاد شهر بدون کربن و مشارکت شهروندان در کارهای شهری هستند. این دو شهر با همکاری هم پروژه‌های زیاد زیرساختی را انجام داده اند اما همزمان با بازی، مقدمات تغییر رفتار شهروندان را نیز فراهم کرده اند. این بازی عصر انرژی نام دارد.

بازی  The Age of Energy

در این بازی از گیمیفیکیشن و بازی محیطی استفاده شده است تا صرفه جویی در مصرف انرژیِ خانه ها به موضوعی مفرح تبدیل شود. هدف بازی این است که شهروندان جوان را بیشتر با موضوع ذخیره انرژی درگیر کند. همچنین توسط المان های بازی، آگاهی و دانش آن ها را افزایش داده و رفتارشان را تغییر دهد.

Age of energy
Age of energy

سناریوی بازی The Age of Energy

موضوع این بازی جدی از این قرار است که در جهانی که منابع انرژی اش تمام شده است گیر افتاده ایم و این وظیفه ماست که به عنوان بازیکن، هم زنده بمانیم و هم دوباره این جهان را به طوری که کاراتر از قبل باشد بازسازی کنیم.

بازیکن در ابتدای بازی از المان های کوچکی مثل ذخایر انرژی و نیروگاه ها و… که در بازی وجود دارد، برای ساختن یک شهر خوب استفاده می کند و انرژی مصرفی در شهری که ساخته است را مدیریت می کند تا امتیاز بگیرد. همچنین با اتصال بازی به دستگاه های مصرف کننده انرژی در خانه ی بازیکن، او می تواند از طریق کارهایی مثل خاموش کردن چراغ ها یا تمیز کردن فریزر مصرف انرژی خانه اش را کم کند و در بازی امتیاز کسب کند و به این شکل با دوستان خود به رقابت بپردازد.

سناریو بازی
سناریو بازی

روند بازی The Age of Energy

Age of Energy مثل بیشتر بازی های گوشی های هوشمند، به صورت فریمیوم Freemium یا همان پرداخت درون برنامه ای کار می کند. فریمیوم یا پرداخت درون برنامه ای یعنی بازیکن برای دسترسی به بعضی بخش ها و امکانات بازی یا مراحل بعدی بازی باید پول پرداخت کند. در بازی عصر انرژی هم به این شکل است تنها با این تفاوت که از بازیکن به جای پرداخت پول خواسته می شود که کمی در مصرف انرژی صرفه جویی کند. بازیکن در طول بازی  با چالش های زیادی روبرو می شود که به تدریج او را تحت فشار قرار می دهد تا مصرف انرژی خود را تا 30٪ کاهش دهد.

اما تمرکز اصلی این بازی، خلق یک تجربه سرگرم کننده برای بازیکن ها است تا به هدف اصلی اش که جذب مخاطبان زیاد و صرفه جویی در مصرف انرژی است برسد. بازی تیمی، بیرون رفتن برای دیدار با سایر بازیکنان برای انجام ماموریت هایی در مقیاس محله و گرفتن امتیاز بیشتر و همچنین رقابت با بازیکنان جهانی و نمایش روی لیدربرد و صفحه امتیاز جهانی از جمله مواردی است که به جذابیت بازی اضافه کرده است.

گیمیفیکیشن و بازی محیطی
گیمیفیکیشن و بازی محیطی

برای برد در این بازی 85 درصد استراتژی و فقط 15 درصد شانس دخیل است و همچنین در این بازی کار تیمی به شدت اهمیت دارد. چون همانطور که گفته شد بازی به محاسبه‌گرهای هوشمند خانه متصل است و عملکرد انرژی آن را به صورت خودکار و در لحظه اندازه گیری می کند. پس همکاری کل اعضای خانواده مهم است.

البته همکاری تیمی فقط به خانه و خانواده ختم نمی شود. بلکه بازیکن ها می توانند افرادی که در همسایگی شان این بازی را انجام می دهند مشاهده کنند، تیم های محلی تشکیل دهند و ماموریت های شهری که در همسایگی شان مشخص شده است را با هم انجام دهند. ماموریت هایی مثل شماره گذاری درختان محله و… که به نفع شهر و شهرداری است و باعث می شود تیم علاوه بر اینکه امتیاز بیشتری بگیرد، در مدیریت و توسعه شهری نیز ورود کند و همچنین با شهر خود ارتباط بیشتری برقرار کند. چرا که این بازی او را وادار به توجه به شهر، فضاهای شهری و همچنین کنترل مصرف انرژی برای آینده شهر می کند.

نتیجه اینکه؛

بازی ها اعتیاد آور، مفرح و درگیرکننده هستند و از این رو ابزاری فوق العاده برای آموزش می باشند. با اینکه کمتر پیش آمده از مزایای بازی صحبت شود و اغلب از معایب آن صحبت به میان آمده اما چنین بازی هایی با اهداف مثبتی مثل ذخیره انرژی بسیار باارزش هستند و کمک می کنند دید جامعه خصوصا خانواده ها به بازی بهتر شود. همچنین به قول ریچارد برانسون “بهترین راه برای یادگیری هر چیز، انجام دادن آن است.” و بازی یکی از بهترین همانندسازهایِ دنیای واقعی، برای انسان است.

همانطور که در این مقاله نیز مشاهده کردید از پتانسیل بازی حتی در کنترل مصرف انرژی شهرها و همچنین تعامل جوانان با شهر استفاده شده است. هرچند که قطعا موارد کاربرد گیمیفیکیشن و  بازی محیطی در مباحث شهری محدود به این موضوع نمی شود چون بازی های محیطی، در ذات خود تعامل با شهر و فضا را دارند. در نتیجه یکی از بهترین راهکارها برای آموزش و تغییر الگوی رفتاری مردم می باشند.

ویدیو معرفی این بازی:

نگار سلیمانی
نگار سلیمانی
من نگار سلیمانی هستم؛ معمار، طراح شهر و موسس استارتاپ سیویتاس که در حوزه طراحی و اجرای بازی محیطی برای تعامل خلاقانه با شهر، فعالیت می کنم.

9 پاسخ

  1. لینک بازی تو گوگل پلی رو هم میذارید ؟! من پیدا نمیکنم !

  2. اول چه بازی هایی رو دوست داشتم و الان هم دوست دارم

    از کنسول آتاری
    هواپیما جنگی، بوکس دو نفره، زیردریایی، و ماشین مسابقه

    از کنسول میکرو
    بازی علاالدین، سوپر ماریو(قارچ خور)

    کنسول دستی(آتاری دستی می گفتیم!!)
    ماشین، کرم، خانه سازی

    کنسول سگا
    سونیک، کشتی کج، ماشین مسابقه

    کنسول پلی استیشن یک
    عشق فقط فوتبال 98(تیم یوگوسلاوی)، جکی چان، پپسی من،درایور(استارت با دایره فقط)، دو شماره سرباز جهانی، تیکن، مورتال کامبت،آیس کامبت و….

    نینتندو
    سوپر ماریو سه بعدیش عالیه

    پی سی
    کل مجموعه کال آو دیوتی، پی اس، آیس کامبت، دارک سایدر، پرنس آف پرشیاها، همسایه جهنمی، عصر پادشاهان،نید فور اسپید ها، جنگ های صلیبی و….
    زولا هم که فعلا مشغولم

    یکسری از بازی ها جادو و قدرت های عجیب و غریب لذت بخشه، امداد های غیبی که انتظارش رو نداری، یا حرکاتی که بعضی وقت ها برای زدنش کلی به خودت افتخار می کنی
    کلاه پرنده که سوپر ماریو نینتندو سرش می کرد
    توی زولا هم تیم بودن و حس مبارزه و گروه و بتل های مختلف جذابش می کنه، مخصوصا کل کل کردناش و پز دادن به ضریب کشتن
    لینکه نمی میری و جاودانگی که داخل بازی داری هر بار ریسپون شدن
    شاید بعضی جاها آزادی که داری، خشم کنترل نشده ای که خیلی جاها داخل بازی خالی می کنی
    انتقال گرفتن های سسسسسسخت که روح آدمو شاد می کنه
    دنیاهای جدیدی که یک بازیکن می بینه، حس غریب ترس از هد شات شدن توی یک بتل
    پرواز کردن با میگ و مانور روی ساختمون های بلند با چهارتا کلید ساد
    هیجان رانندگی با بوگاتی و مازراتی(داشتن نداشته!)

    1. چقدر پس بازی مشترک داشتیم آرمین!
      من توی 98 منتخب اروپا برمیداشتم همیشه زیدانو میزاشتم وسط
      چقدر بازیش نفس بود!

  3. بازی های مورد علاقه ام.
    ویدئویی:
    مورتال کمبت
    فیفا
    جنگ های صلیبی
    کانتر استرایک
    مافیا(ورژن قدیمی پی سی)

    رومیزی:
    دژ
    سیطره کتان

    چیزایی که دوست داشتم از این بازی ها در دنیای واقعی هم باشند:
    تفکر استراتژیک که در بازی های دژ و کتان هست خیلی خوبه. اینکه باید فکر کنی و امتیاز به دست بیاری. در عین حال رقیب ها را هم رصد کنی.

    در بازی های ویدئویی وجود داستان انگیزه زیادی به آدم میده. مثلا بازی جنگ های صلیبی یا مافیا. اینکه ماجراجویی می کنی و دوست داری که در زندگی واقعی هم ماجراجو باشی. کمبت و کانتر برای اینکه مهارت های کاراکترها خیلی در پیروزی تعیین کننده است. وجود سلاح های مختلف و توانایی های جالب. در بازی فیفا انگار وارد رقابت واقعی قهرمانی میشی و این حس هیجان که بعضی وقت ها توی بازی های ورزشی مدرسه بود بسیار خوشاینده.

    1. چقدر بازیای مشترک زیادی داشتیم!
      پس با این وجود فک میکنم از بازی ticket to ride خیلی خوشت بیاد توی ایران به اسم لوکوموتیو میزننش

  4. زیاد اهل بازی نیستم اما چندسال قبل علاقه عجیبی به یه بازی به نام jungle prince run پیدا کرده بودم. دوتای دیگه هم بازیهای marble Quest و 2048 بودن که مدتی دوست داشتم و دنبال می‌کردم.
    بعضی از نکته‌هایی که توی این بازیا بوده و باعث می‌شد از یک بازی خاص خوشم بیاد:
    -فعال شدن سیستم پاداش‌دهی بعد از گذروندن یه مسیر خاص، یا حل موفقیت‌آمیز یه چالش
    -عادلانه بودن سیستم پاداش دهی؛ هرچه مساله بزرگتر، پاداش بیشتر
    -احساس توانایی کنترل داشتن روی محیط با چندبار تمرین آزمایشی
    -دیدن پیشرفت و تقویت مهارت در سیستم بازی
    -اینکه حتی انتخابهای تصادفی هم میتونن در قسمی از بازی، کلید پیروزی رو رقم بزنن و همیشه هم نیاز به محاسبات پیچیده نیست.دیدن اینکه گاهی اوقات میشه راحتتر مسیر رو طی کرد، به فکر استراحت داد، از رنگها و موزیک لذت برد و از منافعش هم بهره‌مند شد.

    1. جالبه که با نقض هر کدوم از مواردی که گفتی میشه یه بازی خیلی فوق العاده ساخت!
      مثلا یکی از چیزای جالبی که جدیدا خیلی دارن روش کار میکنن اینه که بازی رو ناعادلانه بسازن! مخصوصا توی بحث بازیای اموزشی این مورد پررنگ شده جدیدا

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

فهرست مطالب